چی چست

دالانپر

اورین

سولطان ساوالان

کوه رو،کوه پیما،کوهنورد

🔺تفاوت بین    کوه رو   ،  کوه پیما.   و کوهنورد   

          

1 – کوه رو:

کوه رو به فردی گفته می شود که بدون داشتن هیچگونه دانش کوهپیمایی و کوهنوردی و بدون یادگیری دروس تئوری ، در ارتفاعات حرکت کند . او ممکن است به قله هم صعود کند ، سختی های فراوانی را متحمل شود ولی باز کوه رو است کوهنورد نیست . همچنین ، این عنوان به کسانی گفته می شود که با اهداف مختلفی در ارتفاعات تلاش و کوشش کنند ، مانند کسی که در کوهستان به دنبال معدن می گردد و یا کسی که برای یافتن مرتع خوب گله اش را به کوهستان ببرد و یا کسانی که برای گذراندن روز تعطیلی به کوه می روند . کوه رو نه ارتفاع را می شناسد نه جهت را ، نه تغذیه درست و نه نرمال بودن ضربان قلبش را می شناسد . پس کوه رو هیچگونه اطلاعاتی از کوه و منطقه و وضعیت جسمانی و روحی و شرایط آب و هوایی ندارد

2 – کوه پیما :

به فردی گفته می شود که به تمام دروس تئوری اشاره شده، آشنایی کامل دارد ، آنها را یاد گرفته و با علم کامل از آن دروس به حرکت خود در کوهستان ادامه می دهد . یعنی ارتفاع را می شناسد ، از وضعیت هوا با خبر است ، انواع برف را می شناسد ، وقتی عرق می کند ، با خوردن آب و شربت و سایر مایعات ، آب از دست رفته را جبران می کند . کوهپیما با کفش مناسب حرکت می کند و در کوله پشتی خود لوازم مورد نیاز در طول برنامه را همراه دارد . یعنی کوله پشتی خود را به منزله ی خانه ی دوم خود به حساب می آورد . همچنین می داند با خوردن مواد قندی و نشاسته ای و تنقلاتی مانند : توت خشک ، خرما ، عسل ، مربا ، انجیر ، گردو ، کشمش ، حلول ، نان و پنیر ( زیرا نان و پنیر سریع به مواد قندی تبدیل شده و جذب بدن می شود ) ، مواد قندی لازم بدن را تامین می کند . او همیشه به همراه تیم به کوه می رود ( حداقل یک تیم چهارنفره است ) . کوهپیما به اصول گام برداری آشنایی کامل دارد و طوری عمل می کند که نیازی به سنگ نوردی و صعود به دیواره پیدا نکند و نیازی به ابزار فنی کوهنوردی ( به جز طناب انفرادی و یک عدد کارابین ) نداشته باشد . او از مسیرهای نرمال و پاکوبهای تعیین شده حرکت می کند .

کوهپیمایی پایه ی ورزش کوهنوردی است و کسی که دوره های آموزشی کوهپیمایی را نگذرانده باشد (تئوری و عملی ) نمی تواند به مراحل بعدی دست پیدا کند و اگر هم بدون در نظر گرفتن این مهم به مراحل بعدی قدم بگذارد ، موفق نمی شود . پس کوهپیمایی پایه و اساس است و تمام مطالب آن را باید به دقت یاد گرفت .

3 – کوهنورد : 

به کسی گفته می شود که علاوه بر گذراندن دوره کارآموزی کوهپیمایی ، باید دوره های سنگ نوردی را نیز طی کند و کار با ابزار فنی را نیز بلد باشد تا بتواند در مواقع لزوم از آنها استفاده کند . امروز در جهان پیشرفته ، کوهنوردی پا به پای سایر ورزشها قدم های بزرگی برداشته است . از جمله به روز کردن لوازم فنی قدیمی ، هر از گاهی ابزار جدیدی را به ورزشکاران معرفی می کند که کار کردن با آنها دانش و آگاهی بیشتری را می طلبد . برای رسیدن به این هدف شرکت در کلاسها ، مطالعه و مجلات مربوط و کسب اطلاعات از سایتهای اینترنتی که مشخصات و طرز کارکرد ابزارهای جدید در آنها توضیح داده می شود .

کوهنورد باید عاشق باشد . کسی که عاشق شد ، دست به کارهای غیر معمول می زند و صبح زود خواب را بر خود حرام کرده بعد از طی مسافتی به پای کوه رسیده و ساعتها دل به کوه می زند و در زیر آفتاب سوزان وقتی با تمام تلاش به قله رسید و طبیعت زیبا را نظاره کرد و خالق هستی را سپاس گفت و با اینکه نیروی حرکت نداشته باشد چشمش به دنبال قله دیگری بشود .

کوهنورد به کسی گفته می شود که علاوه بر اینکه جسمش آماده ورزشی سنگین است ، روحش هم باید آماده امتحانی سنگین باشد . یعنی وقتی مشکلی برای همنوردانش پیش می اید ، کاملا باید آماده فداکاری باشد . مثلا با اینکه اوج لذت کوهنوردی در رسیدن به قله است ، وقتی کوهنورد احساس کند همنوردش نمی تواند به قله برسد و از نزدیکی قله تصمیم به برگشت گرفته است ، به جای صعود به قله ، همنورد خود را همراهی کرده و شروع به پایین آمدن می کند .

داشتن اخلاق کوهنوردی یکی از بارزترین و حساس ترین شاخصه های این ورزش است . یکی دیگر از مشخصه های یک کوهنورد این است که می شود او را از دور شناخت ، زیرا کوهنورد بیشتر از خانه خود به کوهستان علاقه مند است و آنجا را استادیوم ورزشی خود می داند و به هیچ وجه حاضر نیست تخریب این منابع را تحمل کند و آنجا را الوده و کثیف ببیند ، گویا شادابی خود را از شادابی کوهستان دارند.

میرعسگرحاتمی ، ششمین صعود به بام ایران

میرعسگرحاتمی - صعود به قله آهنگرک و استراچال

میرعسگرحاتمی ، صعود به بام ایران

میر عسگر حاتمی ، صعود به قله خلنو

میر عسگر حاتمی ، صعود به قله بندعیش